ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏ ԱՍՏՐԱԽԱՆՑԻ ԱԼԱՄԴԱՐՅԱՆ

1828-1830 (առաջնորդական տարիներ). ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏ ԱՍՏՐԱԽԱՆՑԻ ԱԼԱՄԴԱՐՅԱՆ: Ավազանի անունը` Գևորգ: Եկեղեցական, հասարակական-քաղաքական գործիչ, բանաստեղծ և մանկավարժ: Ծնվել է 1795 թ. հունվարի 14-ին: Հոր անունը` Մանուկ: Լազարյանների կողմից 1813 թ. հրավիրվում է Մոսկվա և նրանց մոտ աշխատում է որպես գրագիր: 1815 թ. հիմնադրվում է Լազարյան ճեմարանը: Ալամդարյանը եղել է Լազարյան ճեմարանի տեսուչ և ուսուցիչ: 1824-1830 թթ. Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցի տեսուչ:

Դպրոցի պատմության մեջ այդ տարիները հայտնի են «դար Ալամդարյան» անունով: Նրա առաջնորդության տարիներին վիրահայ թեմի հոգևոր գործերի և եկեղեցական վարչության նախանդամ է եղել ՍԻՄԵՈՆ ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ԲԶՆՈՒՆԻՆ (Թոփալ):

Հարություն վարդապետ Ալամդարյանը մեղադրվել է որպես Ներսես Աշտարակեցու գաղափարակից: Ի. Պասկևիչի թելադրանքով Ս. Էջմիածնի Սինոդը 1830 թ. նրան աքսորել է Հաղպատ: Մեկ տարի անց, 1831 թ. նա նշանակվել է Նոր Նախիջևանի Ս. Խաչ վանքի վանահայր, ուր և 1834 թ. մայիսի 25-ին գազանաբար սպանվել է ավազակների կողմից, իսկ վանքը թալանվել է:

Ալամդարյանը համարվում է իր ժամանակի ակնառու մտավորականներից մեկը: