დავით დვინელის და წმინდა მოწმეების ღამბეოსის და ღამბეუჰუს ხსენების დღე

წმ. დავით დვინელი 701 წელს, სომხეთში გამოემშვიდა სამყაროს. სამეფო ტომებიდან იყო, ყოფილი სახელი - სურჰან. მამამისი მუსლიმი იყო, დედა ქრისტიანი. იგი მსახურობდა არაბულ ბანაკში. სომხეთში მოსვლის შემდეგ ქრისტე იწამა და მოითანლება ანასტას კათოლიკოსის მიერ, ნათლობის სახელი -  დავით. 30 წელი ცხოვრობდა დვინში, ამიტომ მას უწოდებენ დვინელს. იმ დროს არაბი პოლიციელი აბდულაჰი ქრისტიანებს დევნიდა. დავითი დაიბარა და მოუწოდა ყოფილი რწმენა დაებუნდებინა. მან უარყო ქრისტეს ღალატი და აუღწერელი ტაჯვების მსხვერპლი გახდა. არაბი პოლიციელი გადაწყვიტავს წმინდანის ჯვარცმას. სიკვდილით დასჯის დროს დავითი მიუახლოვნება ხის ჯვარს და ნებაყოფლობით წვება მასზე. თავმოყრილი ხალხის შორის იყო ასევე მისი ცოლი, რომელიც მეუღლეს მოუწოდებდა იესოს რწმენით ცხოვრებას. დავითი ჯვარცმეს და შუბების სროლით მოკლეს. ამატუნის ეპისკოპოსს, მუშეღ მამიკონიანს და მისი ძმას არავაზდს ჩამოაქვს მისი სხეული ჯვრიდან და კვინის სურბ გრიგორ ეკლესიასთან ამრხავენ. საგალობელში წმინდა დავით დვინელისადმი მიძღვნილი სპეციალური „მაკუნქ“ გალობა არსებობს.

ღამბეოსი და ღამბეუჰი ღვიძლი და-ძმა იყვნენ. მაქსიმიანოს მეფის დროს მოღვაწეობდნენ, ქალაქ ნიკომიდიაში. დაკავებული იყვნენ კერპებისთვის მსხვერპლის გაუღებლობის გამო და როგორც ქრისტიანები ტანჯვის შემდეგ 303 წელს გამოემშვიდობეს სიცოცხლეს.